Güneşsiz bir ülke olarak aydınlık günlere hasret kaldık!

Güneşsiz bir ülke olarak aydınlık günlere hasret kaldık!..

Hayal kurmak ; Gerçekleşmesi istenen, özlenen şeyi düşünmek, zihinde canlandırmak. İşte sözlük anlamı böyleydi hayal kurmanın.  Hepimiz hayaller kurarız. 

Geleceğimizle ilgili, sevdiklerimizle ilgili gerçekleştirebilmek için elimizden geleni yaptığımız hayaller. Maalesef hayallerimizi her zaman gerçekleştiremeyiz. Hele de bizim ülkemizde imkânsız hale geliyor hayal kurmak,geleceğe dair plan yapmak.  Bu yazıyı ilk yazmaya başladığım da hayal kurup onları gerçekleştirmeye çalışmaktan hayal kurmanın çok güzel bir şey olduğunu yazmayı düşünmüştüm. Ama öyle şeyler yaşıyoruz ki artık hayal kurmak imkânsız yaşamak mucize oldu.  Bu sabah yine bir acı habere uyandık. Ülkemiz büyük çok büyük bir cenaze evi, umutlarımız ölüyor. İzine çıkan askerler belkide her gün o otobüse binen vatandaşlar... Bugün de aynı şekilde bindiler başlarına geleceği bilmeden. Bugün orada olmayanlar şanslıydı ya yarın ? Bu acıları anlatacak bu öfkeyi anlatacak hiçbir söz kalmadı. İçimiz acıyor çok acıyor. Öyle acılar yaşıyoruz ki aklımız almıyor lanet okumaktan bıktık. Tecavüze uğrayan kadınlarımız çocuklarımız,hayvanlarımız... Kaçırılan çocuklar, işkenceye uğrayanlar, çocuk yaşta evlenmek zorunda kalanlar, ya da yok yere yanan masum kızlarımız ve sürekli patlayan lanet bombalar yüzünden hiç suçu yokken ölen insanlarımız. Daha ne kadar kan kaybedecek bu ülke, daha ne kadar masum insan ölecek, daha ne kadar sürecek bu acılar bu ülkede yaşamak ne ara bu kadar zor hale geldi  ? Hepimiz tedirgin hepimiz öfkeliyiz. Ülkenin hiç bir yerinde can güvenliğimiz yok her an her yerde patlama olabiliyor. Öyle bir ülke olduk ki İstanbul'a gezmeye gidiyorsun bomba patlıyor ölüyorsun. Maça gidiyorsun bomba patlıyor ölüyorsun. Doğuya öğretmen,polis,doktor veya memur olarak gidiyorsun çatışma oluyor bomba patlıyor ölüyorsun. Bir Anadolu kentine askere gidiyorsun bomba patlıyor orada da ölüyorsun. Yaşamak için güvenli hiç bir yer kalmadı. Şanslıysak  patlama olan yerde değiliz şansızsak oradayız.  Vefat eden bütün insanlarımıza, şehitlerimize Allah'tan rahmet ailesine sevdiklerine sabır diliyorum. Bu düzen nereye kadar böyle gidecek? Güzelim memleketimiz daha ne kadar gözyaşı dökecek? Umudumuz daha aydınlık günlerin gelmesi…

Bir insan öldüğünde onunla beraber hayalleri, umutları, sevgileri, aşkları da öldü. Geride ise sadece sevenlerine daha zor çok özlemli çekilmez bir hayat kalır.  Hepimizin başı sağ olsun. 

Gülşah BAHAR ERGÜN